Çoğu çocuk
özellikle yeni girdiği ortamlarda, yeni tanıştığı insanların yanında çekingen,
sessiz davranabilir. Bu çocukluk döneminde ve hatta yetişkinlikte normal bir
durumdur. Çünkü bazı insanlar mizaç olarak daha sessiz, içedönük ve çekingen
olabilir.
Ama bazıları için çekingenlik çok daha ciddi bir problemdir. Bazı çocuklar
yeni ortama girdiğinde iletişim kurmakta isteksizdirler, annelerinin arkasına saklanırlar ve bazen hiç
konuşmazlar.
Akıllı telefon, hayatımıza gireli çok uzun zaman olmasa da, kısa sürede günlük hayatımızın vazgeçilmesi zor bir parçası haline geldi. Haberleşme, sosyalleşme, gündemi takip etme gibi faydalarının yanı sıra fazla ve yanlış kullanımının da zararları olduğu şüphe götürmez bir gerçek. Anne-babalar olarak bizler de kendi cep telefonu kullanımımız konusunda dikkatli olmaya çalışırken,
EYVAH, ÇOCUĞUM TIRNAK YİYOR!
Tırnak yeme, çocukluk döneminde en sık karşılaşılan zararlı alışkanlıklardan biridir. Kimi zaman ergenlik döneminde hatta yetişkinlik döneminde de devam ettiği görülmektedir. Çocuğunuzun tırnak yeme davranışını bırakmasına yardımcı olabilmeniz için, öncelikle bu davranışın altında yatan nedenleri bilmeniz önemlidir.
Çocuklar neden tırnak yer?
Çocukların tırnak yemesinin pek çok nedeni olabilir.
Her evlilikte zaman zaman krizler yaşanabilir. Eğer bu krizler çabayla, sabırla ve profesyonel destek alarak aşılamıyorsa, ayrılık maalesef kaçınılmaz olabilir. Çiftlerin kesin ayrılık kararı aldıkları durumlarda, onları oldukça düşündüren sorulardan biri de bu kararı çocuklarına nasıl açıklayacaklarıdır. Öncelikle boşanmanın çocukları daha az etkileyeceği ideal bir yaş ya da zaman yoktur. Çocukların etkilenme oranı,
Günümüzde çocukların çoğu kendi başlarına yemek yemeyi öğrenmeden önce televizyonu açıp kapamayı, kanalların yerlerini; bisiklete binmeyi öğrenmeden önce kumandayı kullanmayı öğreniyorlar.
Televizyon, bilgisayar, tablet, akıllı telefonlar derken teknolojinin hayatımızdaki yeri yadsınamayacak kadar çok. Ancak teknolojinin bizlere zarardan çok fayda verebilmesi için bilinçli olarak kullanılması gerekiyor. Özellikle çocuklarımızın, teknolojiyi bilinçli bir şekilde kullanmalarını sağlamamız büyük önem taşıyor.
Hiperaktif çocuğum için neler yapabilirim?
Çocuğunuzun hiperaktif olup olmadığı sorusunun yanıtını bulmak, farklı aşamaları olan bir süreçtir:
Eğer sizin gözlemleriniz ve öğretmenin değerlendirmesi çocuğunuzun hiperaktif olabileceği yönündeyse doktorunuzdan randevu alıp fizyolojik bir problem olup olmadığını öğrenebilirsiniz.
Eğer fizyolojik bir sorun bulunmaz ise Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite ihtimali ve kaygı ile ilgili durumların araştırılması için bir uzman psikolog ile görüşebilirsiniz.
Anne-babaların en çok merak ettikleri konulardan biri de, eğer çocukları hiperaktif ise bunun sebebinin ne olduğudur.
1) Hiperaktivite, Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğunun (DEHB) en belirgin belirtilerinden biri olduğu gibi kimi zaman da hiperaktivite, başka önemli sorunların bir göstergesi olabilir.
Beyin yapısındaki farklılıklardan kaynaklandığı bulunan DEHB, çocukların çok hareketi olmasına, dürtüsel davranmasına ve çok konuşmasına sebep olur.
Bütün çocukların çok hareketli olduğu, yerinde duramadığı zamanlar mutlaka olur. Ama bu genellikle geçici bir durumdur. Çocuklar çoğunlukla oyun parkında ya da arkadaşlarıyla beraberken çok hareketli olup, evde, okulda daha sakin davranabilirler. Bazı çocuklar ise okulda, evde, parkta her zaman kıpır kıpırdırlar. Böyle durumlarda hiperaktiviteden şüphelenilebilir.
Hiperaktivite Nedir?
Hiperativite,
En değerli varlıklarımız olan çocuklarımızın yetiştirilmesi, bilgi, sevgi, akılcı ve tutarlı davranışlar ve sabır gerektirir. Ve günümüzde artık anne-babalar bilgilenmenin gerekliliğine inanmaktadırlar.
Günümüzde, icra edilen bütün meslekler eğitime tabi tutulmaktadır. Halbuki hemen hemen hepimiz, ön hazırlıksız, kurs görmeksizin yaşamımızın büyük bir bölümünü anne-babalık mesleğinde geçirmekteyiz. Anne-babalık, çocuğu beslemek, giydirmek, sağlığını korumak ve onu okula gönderebilmek demek değildir.
Çocuklarda şiddet eğiliminin artmasına, hem aile açısından, hem de toplumsal açıdan bakmak gerekir. Çünkü ikisiyle de etkileşim içindedir ve insan dıştan gelen uyarımlara tepkide bulunan, onlara yanıt veren bir varlıktır.
Çocuk kendisine bakan ve birtakım fizyolojik gereksinimlerini karşılayan ailesinden sevgi görmek ister. Bu sevgiyi bulamayan çocuk için doğrudan saldırganlık yasaklanmıştır. Böylece kızma, öfke gibi duygular içe itilmektedir.
